نظریه قاره کهن از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نظریه قاره کهن
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
قارهٔ کهن نظریه‌ای از ارد بزرگ است مبنی بر اتحاد کشورهای با فرهنگ مشترک ساکن غرب آسیا.
اصول نظریه قاره کهن
در این نظریه ارد بزرگ دنیا را از نگاه منش و خوی مردمانش به چند بخش
تقسیم می‌کند. خاور (شامل نواحی شرق آسیا)، باختر (اروپا)، قارهٔ کهن
(آسیای میانه و غرب آن، مصر)و بومیان (ساکنان آفریقا بجز کشور مصر).
در این نظریه او سرزمین‌های کوچ نشینی نظیر آمریکا تقسیم بندی نشده‌اند
زیرا به عقیده او دارای ترکیبی از فرهنگ‌های دیگر هستند اما با این وجود
آنان را به علت تسلط باختری‌ها بر ان تا حدودی باختری می‌داند.
ارد بزرگ معتقد است که مردم قارهٔ کهن باید با هم متحد شوند.
مختصات جغرافیایی قارهٔ کهن
قارهٔ کهن سرزمین‌هایی از کشمیر تا مدیترانه را در بر می‌گیرد.سرزمین‌هایی که در این جغرافیا می‌گنجند شامل قزاقستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان، ترکمنستان، افغانستان، کشمیر، پاکستان، ایران، عراق، ترکیه، سوریه، لبنان، قبرس، ، آذربایجان، ارمنستان و گرجستان سایر بخش‌های جنوبی ترین بخش روسیه در میانه استراخان در شمال دریای خزر تا جنوب اکراین می‌شوند.
جدول زیر نام این مناطق به ترتیب الفبا است.
منبع
http://gharehkohan.wow3.info/forum-f1/topic-t1.htm
نظرات
ارسال یک نظر